René Dissel

Wat is jouw bijdrage als docent aan de les?

‘Als docent vind ik het belangrijk dat er een gemoedelijke en relaxte sfeer hangt. Als er iemand binnenkomt, kijk ik altijd goed naar wie er voor me zit. Ik werk niet met standaardpakketten of boekjes, maar sluit echt op de cursist aan. Niet te eenzijdig, lekker praktijkgericht en met veel oefeningen die ertoe doen. Mijn uitgangspunt is altijd: bas is basis. Je speelt met dit instrument meestal geen hoofdrol in een ensemble of band, maar de bas is wel een heel essentieel onderdeel, zonder bas is er geen bodem.’

Let je vooral op techniek of meer op creatief bezig zijn?

‘In de lessen is het instrument leidend. Alles draait om timing, de feel, om muzikaal gehoor. Het is uiteraard een muziekopleiding, toch probeer ik in de lessen het verschil in kaart te brengen tussen muziek en kunst maken. De skills, de technieken en toonladders komen gestructureerd aan bod, maar ik vermeng die met oefeningen zodat je echt muziek leert maken. Aan de ene kant heb je de techniek, aan de andere kant het gevoel dat je hebt bij een stuk. Het gaat niet alleen om virtuositeit.’

Verwerk je veel van je eigen speelervaring in de les?

‘Zeker. Ik heb de halve wereld afgereisd met bands als Praful, The Buzzbrothers band, Spectalicious, D Code, Pencil Brain, Cloudmachine, Face to face en met Herman Finkers. Hierdoor ben ik veel uiteenlopende stijlen tegengekomen: van country tot gothic, van zigeunermuziek tot jazz. In elke stijl heb ik me grondig verdiept als muzikant en daar pluk ik als docent de vruchten van. Het verdiepen van een muziekstijl of genre is dan ook onderdeel in de les. Daarnaast werken we met speciale oefeningen om het muzikaal gehoor van de leerling verder te ontwikkelen.’

Is muziekles nog nodig met al die online-instructiefilmpjes?

‘Op YouTube kun je veel meespeelfilmpjes vinden, maar daar leer je niet echt van spelen. Dat is meer naspelen of meespelen en de voorbeelden zijn niet altijd even efficiënt. In de les ga je echt uit je comfortzone, je leert zelf muziek maken en dan komt het aan op timing, op ritme en melodisch, harmonisch inzicht. Cursisten leren meespelen op tracks, maar als ze zelf baslijnen gaan maken, vind ik dat helemaal fantastisch. Dan komt het echt uit de cursist zelf en ga je richting muziekkunst maken. Als je zelf iets creëert, onthoud je het ook beter. Dat is totaal iets anders dan kopieergedrag.’

Je werkt ook toe naar samenspel, wat is er allemaal mogelijk?

‘Het is prachtig dat cursisten niet alleen basgitaar leren spelen, maar hier ook meerdere mogelijkheden hebben tot samenspel. Als je wordt geselecteerd voor bandlessen komt er echt een dimensie bij. De wisselwerking die dan ontstaat met de drummer of gitarist is gaaf om te zien. We geven zelfs speciale drum en bas lessen waar wordt ingezoomd op de samenwerking drummer en bassist. Van repetities tot uitvoeringen, het is één grote leerschool in jezelf laten zien en horen. Ik haal er veel energie uit als ik ze zo zie groeien, als ze hun identiteit laten zien in de muziek en daar voldoening uit halen.’

Wist je dit al van René?

Als kind maakte René al fotootjes van vliegtuigen bij vliegbasis Soesterberg. Jaren later won hij voor National Geographic de eerste prijs met een foto van het vliegveld van Los Angeles.

Achtergrond

Basgitarist René Dissel is basgitaardocent en bandcoach bij Scholen in de Kunst. Hij geeft ook les op het Conservatorium Muziekacademy in Haarlem en als gastdocent op de Herman Brood Academie en Artez, Arnhem en Enschede. Als basgitarist is hij veelvuldig bezig met mooie muziekprojecten, vaak met andere muzikanten of artiesten, zoals percussionist Angelo van den Burg. Een nieuw muziekproject wat dient als doorgeefluik voor jonge musici. Naast het spelen en doceren is hij zelfstandig fotograaf. Op zijn website kun je zijn werk met portretten, landschappen en kunstfoto’s bewonderen. Samen met zijn zoon audio/visueel kunstenaar Victor Dissel heeft hij een grote kunstexpositie gehouden in het Rietveld paviljoen genaamd ‘We are water’, waar beeld en muziek samenvloeide.